የባሮክ ሐውልት በ 17 ኛው እና በ 18 ኛው ክፍለ ዘመን አጋማሽ መካከል ከነበረው የባሮክ ዘይቤ ጋር የተያያዘ ቅርፃቅርፅ ነው። በባሮክ ሐውልት ውስጥ፣ የሥዕሎች ቡድኖች አዲስ ጠቀሜታ ነበራቸው፣ እና ተለዋዋጭ እንቅስቃሴ እና የሰው ቅርጾች ጉልበት ነበር - በባዶ ማዕከላዊ ሽክርክሪት ዙሪያ ዞሩ ወይም ወደ ውጭ ወደ አከባቢ ደረሱ። የባሮክ ቅርፃቅርፅ ብዙ ጊዜ ጥሩ የመመልከቻ ማዕዘኖች ነበሩት፣ እና አጠቃላይ የህዳሴ ጉዞን የሚያንፀባርቅ ሲሆን በክብ ውስጥ ከተፈጠረው እፎይታ ወደ ቅርፃቅርፃቅርፅ እና በትልቅ ቦታ መሃል ላይ እንዲቀመጥ ተደርጎ የተነደፈ ነው - እንደ ጂያን ሎሬንዞ በርኒኒ ፎንታና ያሉ የተራቀቁ ምንጮች። dei Quattro Fiumi (ሮም፣ 1651)፣ ወይም በቬርሳይ ገነቶች ውስጥ የነበሩት የባሮክ ልዩ ሙያ ነበሩ። የባሮክ ዘይቤ ለቅርጻ ቅርጽ ፍጹም ተስማሚ ነበር፣ በርኒኒ እንደ The Ecstasy of St ቴሬዛ (1647-1652) በመሳሰሉት ሥራዎች የዘመኑ የበላይ አካል ነበረ።[1] ብዙ የባሮክ ቅርፃቅርፅ ተጨማሪ-ቅርጻ ቅርጾችን ጨምሯል፣ ለምሳሌ፣ የተደበቁ መብራቶች፣ ወይም የውሃ ምንጮች፣ ወይም የተዋሃዱ ቅርፃቅርጾች እና አርክቴክቸር ለተመልካቹ የሚቀይር ተሞክሮ ለመፍጠር። አርቲስቶች እራሳቸውን እንደ ክላሲካል ባህል አድርገው ይመለከቱ ነበር፣ ነገር ግን የሄለናዊ እና ከጊዜ በኋላ የሮማውያን ቅርፃቅርፅን ያደንቁ ነበር፣ ይልቁንም ዛሬ እንደሚታየው “ክላሲካል” ወቅቶችን ያደንቁ ነበር።[2]

የባሮክ ቅርፃቅርፅ የህዳሴ እና የማኔሪዝም ቅርፃቅርፅን ተከትሎ በሮኮኮ እና ኒዮክላሲካል ቅርፃቅርፅ ተሳክቷል። ሮም ዘይቤው የተቋቋመበት የመጀመሪያ ማዕከል ነበረች። ዘይቤው ወደ ቀሪው አውሮፓ ተሰራጭቷል ፣ እና በተለይም ፈረንሳይ በ 17 ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ አዲስ አቅጣጫ ሰጠች። በመጨረሻም ከአውሮፓ አልፎ የአውሮፓ ኃያላን ቅኝ ገዥ ይዞታዎች በተለይም በላቲን አሜሪካ እና በፊሊፒንስ ተስፋፋ።

የፕሮቴስታንት ተሐድሶዎች በአብዛኛዎቹ የሰሜን አውሮፓ ሃይማኖታዊ ቅርፃ ቅርጾች ላይ ከሞላ ጎደል አቁሞ ነበር፣ እና ምንም እንኳን ዓለማዊ ቅርፃቅርፅ፣ በተለይም ለቁም ሥዕሎች እና የመቃብር ሐውልቶች ቢቀጥልም፣ የደች ወርቃማው ዘመን ከወርቅ አንጥረኛ ውጭ ምንም ጠቃሚ የቅርጻ ቅርጽ አካል የለውም።[3] በከፊል በቀጥታ ምላሽ፣ የቅርጻ ቅርጽ በካቶሊካዊነት እንደ መካከለኛው ዘመን መጨረሻ ታዋቂ ነበር። የካቶሊክ ደቡባዊ ኔዘርላንድስ ከ 17 ኛው ክፍለ ዘመን ሁለተኛ አጋማሽ ጀምሮ ባሮክ ቅርፃቅርፅ ሲያብብ ታይቷል ብዙ የሀገር ውስጥ አውደ ጥናቶች ፣የቤተክርስትያን የቤት እቃዎች ፣የቀብር ሀውልቶች እና ትናንሽ ቅርጻ ቅርጾች በዝሆን ጥርስ እና በጥንካሬ እንደ ቦክስዉድ ያሉ ቅርጻ ቅርጾችን በማምረት። . የፍሌሚሽ ቀራፂዎች በኔዘርላንድ ሪፐብሊክ፣ ኢጣሊያ፣ እንግሊዝ፣ ስዊድን እና ፈረንሳይን ጨምሮ የባሮክን ፈሊጥ በውጭ አገር በማሰራጨት ረገድ ትልቅ ሚና ይጫወታሉ።[4]

በ 18 ኛው ክፍለ ዘመን ብዙ ቅርጻ ቅርጾች በባሮክ መስመሮች ቀጠለ - ትሬቪ ፏፏቴ የተጠናቀቀው በ 1762 ብቻ ነበር. የሮኮኮ ዘይቤ ለትናንሽ ስራዎች የበለጠ ተስማሚ ነበር.

ይዘቶች
1 አመጣጥ እና ባህሪያት
2 በርኒኒ እና የሮማን ባሮክ ቅርፃቅርፅ
2.1 ማደርኖ, ሞቺ እና ሌሎች የጣሊያን ባሮክ ቅርጻ ቅርጾች
3 ፈረንሳይ
4 ደቡባዊ ኔዘርላንድስ
5 የኔዘርላንድ ሪፐብሊክ
6 እንግሊዝ
7 ጀርመን እና የሀብስበርግ ኢምፓየር
8 ስፔን
9 ላቲን አሜሪካ
10 ማስታወሻዎች
11 መጽሐፍ ቅዱስ